استاندارد حسابداري شماره 19

حسابداري

  استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 19

 ذخاير، بدهيهاي احتمالي و داراييهاي احتمالي

 

  • هدف اين استاندارد عبارت است از تعريف ذخاير، بدهي‌هاي احتمالي و دارايي‌هاي احتمالي، تشخيص شرايطي كه ذخاير بايد شناسايي شوند، شيوه كه آن­ها بايد اندازه­گيري شوند و موارد افشايي كه بايد در مورد آن‌ها صورت بگيرد. همچنين، استاندارد ملزم مي­كند كه اطلاعات خاصي در مورد بدهي‌هاي احتمالي و دارايي‌هاي احتمالي در يادداشت‌هاي همراه صورت‌هاي مالي افشا شود تا استفاده‌كنندگان بتوانند ماهيت، زمان­بندي و مبلغ آن­ها را درك كنند.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • دامنه كاربرد
  • واحدي كه صورتهاي مالي را طبق مبناي تعهدي حسابداري تهيه و ارائه ميكند، بايد اين استاندارد را در حسابداري ذخاير، داراييها احتمالي و بدهيهاي احتمالي بكار گيرد به استثناي:
  • الف) ذخاير و بدهيهاي احتمالي ناشي از مزاياي اجتماعي كه يك واحد ارائه مي­كند و در ازاي آن به طور مستقيم از دريافتكنندگان مزاياي مزبور مابه­ازايي كه تقريباً با ارزش كالاها و خدمات ارائه شده برابر باشد، دريافت نمي­كند.
  • ب) موارد ناشي از ابزارهاي مالي زماني كه ابزارهاي مالي به ارزش منصفانه ثبت مي­شوند.
  • پ) موارد ناشي از قراردادهاي لازم الاجرا، به استثناي زماني كه قرارداد مزبور طبق ساير اين بند گران (زيان­ده) است.
  • ت) مواردي كه در موسسات بيمه بواسطه قراردادهاي بيمه­گذاران رخ مي­دهند.
  • ث) مواردي كه در يك استاندارد ديگر حسابداري بينالمللي بخش عمومي پوشش داده شده­اند.
  • ج) مواردي كه در ارتباط با ماليات بر درآمد يا معادل ماليات بر درآمد رخ مي­دهند. و
  • ح) موارد ناشي از مزاياي كاركنان به جز مزاياي پايان خدمت كاركنان كه در نتيجه تجديد ساختاري رخ مي­دهند كه اين استاندارد مورد بررسي قرار مي­دهد.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • اين استاندارد در مورد كليه واحدهاي بخش عمومي به استثناي واحدهای تجاری دولتي كاربرد دارد.
  • ”مقدمه استانداردهاي بين‌المللي حسابداري بخش عمومي“ منتشره توسط هيأت استانداردهاي بين‌المللي حسابداري بخش عمومي تشريح مي‌کند كه واحدهای تجاری دولت، استانداردهاي گزارشگري مالي بين‌المللي منتشره توسط هيأت استانداردهاي حسابداري بين‌المللي را بكار مي‌گيرند.
  • اين استاندارد در مورد ابزارهاي مالي (از جمله ضمانت­نامه­ها) بكار مي­رود كه به ارزش منصفانه ثبت نشده­اند.
  • اين استاندارد جهت ذخاير، بدهي‌هاي احتمالي و دارايي‌هاي احتمالي موسسات بيمه به غير از موارد ناشي از قراردادهاي با بيمه­گذاران بكار مي­رود.
  • اين استاندارد در مورد ذخاير تجديد ساختار (از جمله عمليات در حال توقف) بكار مي­رود. در برخي موارد، ممكن است تجديد ساختار واجد شرايط تعريف عمليات در حال توقف باشد. رهنمود مربوط به افشاي اطلاعات در مورد عمليات در حال توقف در استاندارد حسابداري بين‌المللي شماره 35 “عمليات در حال توقف” يافت مي­شود.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • مزاياي اجتماعي

  • از نظر اهداف اين استاندارد، منظور از ” مزاياي اجتماعي” كالاها، خدمات و ساير مزايايي است كه به تبعيت از اهداف سياسي اجتماعي يك دولت ارائه مي­شوند. ممكن است اين مزايا موارد زير را در بربگيرد:

  • الف) ارائه بهداشت، آموزش، مسكن، حمل و نقل و ساير خدمات اجتماعي به جامعه. در بسياري از موارد، الزامي وجود ندارد كه بهره­مندان از خدمات مزبور مبلغي برابر با ارزش اين خدمات بپردازند.

  • ب) پرداخت مزايا به خانواده‌ها، سالمندان، از كار افتادگان، بيكاران، افراد با تجربه و سايرين

  • يعني، ممكن است دولت‌ در تمامي سطوح به افراد و گروه‌هاي موجود در جامعه كمك مالي كند تا براي برآوردن نيازهاي خاص خودشان يا براي تكميل درآمدشان به خدماتي دسترسي داشته باشند.استاندارد حسابداري شماره 19

  • در بسياري از موارد، تعهدات مزاياي اجتماعي در نتيجه الزام دولت به انجام فعاليت‌هاي خاصي بر يك مبناي مستمر طي بلندمدت به منظور ارائه كالاها و خدمات خاص به جامعه به وجود مي­آيد. اغلب، نياز به، و ماهيت و عرضه كالاها وخدمات براي ايفاي تعهدات سياسي اجتماعي به طيفي از شرايط اجتماعي و جمعيت­شناسي بستگي خواهد داشت كه پيش­بيني آنها مشكل است. معمولاً اين مزايا طبق چارچوب آماري مالي دولت صندوق بين‌المللي پول در طبقات امنيت اجتماعي، آموزش و بهداشت قرار مي­گيرند و اغلب تعيين مبلغ هرگونه بدهي ناشي از آنها مستلزم يك ارزيابي آماري است.

  • زماني يك ذخيره يا بدهي احتمالي ناشي از يك مزيت اجتماعي از دامنه كاربرد اين استاندارد مستثني مي­شود كه واحد بخش عمومي ارائه كننده مزيت مزبور در ازاي آن به طور مستقيم از دريافت­كنندگان مزيت مابه­ازايي را دريافت نكند كه تقريباً با ارزش كالاها و خدمات ارائه شده برابر باشد. اين استثنا شرايطي را دربرنمي­گيرد كه در رابطه با آن مزيت، خراجي وضع شود اما هيچ رابطه مستقيمي بين خراج و مزيت دريافتي وجود ندارد مستثني كردن ذخاير و بدهي­هاي احتمالي مذكور از دامنه كاربرد اين استاندارد منعكس­كننده ديدگاه كميته است مبني بر اينكه هم تعيين آنچه كه “رويداد تعهدآور” را شكل مي­دهد و هم اندازه­گيري بدهي نيازمند بررسي بيشتر است قبل از اينكه استانداردهاي پيشنهادي در معرض قرار بگيرند. براي مثال، كميته آگاه است كه ديدگاه­هاي مختلفي وجود دارد در مورد اينكه آيا رويداد تعهدآور زماني رخ مي­دهد كه فرد معيارهاي واجد شرايط بودن براي مزيت را احراز مي­كند يا در مرحله زودتري.استاندارد حسابداري شماره 19
  • زماني كه يك واحد قصد دارد ذخيره­اي بابت چنين تعهداتي شناسايي كند، واحد مبنايي كه ذخيره­ها بر اساس آن شناسايي شده­اند و مبناي اندازه­گيري پذيرفته شده را افشا مي­كند. همچنين، واحد ساير موارد افشا الزامي توسط اين استاندارد در رابطه با ذخاير مزبور را ارائه مي­كند. استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 1 “نحوه ارائه صورت‌هاي مالي” رهنمود مربوط به موضوعاتي ارائه مي­كند كه به طور خاص توسط استاندارد ديگر حسابداري بين­المللي بخش عمومي مورد بررسي قرار نگرفته است. همچنين استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 1 الزامات مربوط به انتخاب و افشا رويه‌هاي حسابداري را دربر مي­گيرد.
  • در برخي موارد، ممكن است مزاياي اجتماعي كه به بدهي منجر شود كه:
  • الف) ابهام كمي در مورد مبلغ آن وجود دارد يا ابهام وجود ندارد و
  • ب) زمان­بندي تعهد نامشخص باشد.
  • بنابراين، اينها واجد شرايط تعريف ذخيره مندرج در اين استاندارد نيستند. زماني كه چنين بدهي­هايي بابت مزاياي اجتماعي وجود دارد، در صورتي شناسايي مي­شوند كه معيارهاي شناخت به عنوان بدهي­ها را احراز كنند (به بند 19 نيز مراجعه شود). يك مثال تعهد پايان دوره مبلغ مورد بدهي به ذينفعان كنوني در رابطه با مستمري­هاي از كارافتادگي يا سالخوردگي خواهد بود كه پرداخت آنها طبق مفاد يك قرارداد يا قانون تصويب شده است.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • ساير موارد مستثني از دامنه كاربرد استاندارد
  • اين استاندارد در مورد قراردادهاي لازم­الاجرا بكار نمي­رود مگر اينكه آنها گران (زيان­ده) باشند. قراردادهاي ارائه مزاياي اجتماعي كه با اين انتظار منعقد شده­اند كه واحد در ازاي آنها به طور مستقيم از دريافت­كنندگان مزاياي مزبور مابه­ازاي را دريافت نخواهد كرد كه تقريباً با ارزش كالاها و خدمات ارائه شده برابر باشد، از دامنه كاربرد اين استاندارد مستثني مي­شوند.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • زماني كه يك استاندارد ديگر بين­المللي حسابداري بخش عمومي، يك نوع خاص از ذخيره بدهي احتمالي يا دارايي احتمالي را مورد بررسي قرار مي­دهد، واحد به جاي اين استاندارد، استاندارد مزبور را بكار مي‌گيرد. براي مثال، انواع خاصي از ذخاير نيز در استانداردهاي زير مطرح شده­اند:
  • الف) پيمان­ها ساخت (به استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 11 “پيمان­هاي ساخت” مراجعه شود) و
  • ب) اجاره‌ها (به استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 13 “اجاره­ها” مراجعه شود)
  • به دليل اينكه استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 13 براي بررسي اجاره‌هاي عملياتي كه گران (زيان­ده) شده­اند، در برگيرنده نيست، اين استاندارد در چنين مواردي بكار مي­رود.
  • اين استاندارد در مورد ذخاير ماليات بر درآمد يا معادل­هاي ماليات بر درآمد بكار نمي­رود (رهنمود مربوط به حسابداري ماليات بر درآمد در استاندارد حسابداري بين­المللي شماره 12 “ماليات بر درآمد” يافت مي­شود). همچنين اين استاندارد در مورد ذخاير ناشي از مزاياي كاركنان بكار نمي­رود (رهنمود مربوط به حسابداري مزاياي كاركنان در استاندارد حسابداري بين­المللي شماره 19 “مزاياي كاركنان” يافت مي­شود).استاندارد حسابداري شماره 19
  • ممكن است برخي از مبالغي كه به عنوان ذخيره در نظر گرفته شده­اند، با شناخت درآمد در ارتباط باشند، براي مثال، زماني كه يك واحد ضمانت­هايي را در ازاي حق­الزحمه ارائه مي­دهد، اين استاندارد شناخت درآمد را مورد بررسي قرار نمي­دهد. استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 9 “درآمد حاصل از معاملات مبادله­اي” شرايطي را مشخص مي­كند كه در آن شرايط درآمد حاصل از معاملات مبادله­اي شناسايي مي‌شود و رهنمود كاربردي را در مورد بكارگيري معيارهاي شناخت ارائه مي­كند. اين استاندارد الزامات استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 9 را تغيير نمي‌دهد.
  • اين استاندارد ذخاير را تحت عنوان بدهي‌هاي داراي مبلغ يا زمان­بندي نامطمئن تعريف مي‌كند. در برخي كشورها، عبارت “ذخيره” در متن اقلامي نظير استهلاك، كاهش ارزش دائمي دارايي‌ها و مطالبات مشكوك الوصول نيز بكار مي­رود: اين موارد تعديلات مبالغ دفتري دارايي‌ها هستند و در اين استاندارد بررسي نمي­شوند.
  • ساير استانداردهاي بين‌المللي حسابداري بخش عمومي مشخص مي‌كنند كه آيا مخارج به‌ عنوان دارايي­ها يا به عنوان هزينه­ها در نظر گرفته شوند. اين مسائل در اين استاندارد مورد بررسي قرار نمي­گيرند. بنابراين، اين استاندارد احتساب هزينه‌هاي شناسايي شده هنگام ايجاد ذخيره در بهاي تمام شده را نه منع مي­كند و نه الزامي مي­كند.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • تعاريف
  • واژههاي زير در اين استاندارد با معاني مشخص شده بكار برده شده است:
  • تعهد سازنده عبارت است از تعهدي كه از عمليات يك واحد در موردي ناشي ميشود كه:
  • الف) واحد بر اساس يك الگوي رسمي از رويه گذشته، رويههاي منتشر شده يا يك بيانيه خاص كنوني به ساير طرفين خاطر نشان كرده است كه مسئوليت­هاي خاصي را خواهد پذيرفت. و
  • ب) در نتيجه، واحد انتظار موجهي را براي ساير طرفين ايجاد كرده است مبني بر اينكه مسئوليت­هاي مزبور را ايفا خواهد كرد.
  • يك دارايي احتمالي عبارت است از يك دارايي امكان­پذير كه ناشي از رويدادهاي گذشته است و وجودش فقط با رخداد يا عدم رخداد يك يا چند رويداد آتي نامطمئن كه به طور كامل تحت كنترل واحد نيست، تاييد خواهد شد.استاندارد حسابداري شماره 19
  • يك بدهي احتمالي عبارت است از:
  • الف) يك تعهد امكان­پذير كه ناشي از رويدادهاي گذشته است و وجودش فقط با رخداد يا عدم رخداد يك يا چند رويداد آتي نامطمئن كه به طور كامل تحت كنترل واحد نيست، تاييد خواهد شد. يا
  • ب) يك تعهد فعلي كه ناشي از رويدادهاي گذشته است اما شناسايي نشده است زيرا:
    • احتمال نمي­رود براي تسويه تعهد مزبور، جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت رساني الزامي باشد.
    • مبلغ تعهد را نتوان با اتكاپذيري كافي اندازه­گيري كرد.
  • قراردادهاي اجرايي عبارتند از قراردادهايي كه طبق آنها هيچ­يك از طرفين تعهداتش را انجام نداده است يا هر دو طرف بخشي از تعهداتشان را به اندازه مساوي انجام داده­اند.
  • يك تعهد قانوني عبارت است از تعهدي كه ناشي از موارد زير است:
  • الف)يك قرارداد (از طريق مفاد ضمني يا صريح آن) ب) قانون يا   پ) ساير عمليات قانوني
  • بدهي­ها تعهدات کنونی واحد در نتيجه رويدادهاي گذشته هستند كه انتظار ميرود تسويه آن­ها به جريان خروجي منابع دربردارنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمترساني از واحد منجر شود.
  • يك رويداد تعهدآور عبارت است از رويدادي كه تعهد قانوني يا سازنده­اي ايجاد مي­كند كه به اين امر منجر مي­شود كه واحد گزينه واقع­بينانه­اي براي تسويه تعهد مزبور نداشته باشد.
  • يك قرارداد گران (زيان­ده) عبارت است از قراردادي براي معاوضه داراييها يا خدمات كه در آن، هزينه­هاي غير قابل اجتناب ايفاي تعهدات موضوع قرارداد بيشتر از منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني است كه انتظار مي­رود طبق قرارداد دريافت شود.
  • يك ذخيره عبارت است از بدهي كه داراي مبلغ يا زمان­بندي نامطمئن است.
  • يك تجديد ساختار عبارت است از برنامهاي كه توسط مديريت طراحي و كنترل مي­شود و به طور با اهميتي يكي از موارد زير را تغيير ميدهد:
  • الف) دامنه فعاليتهاي يك واحد يا
  • ب) شيوه­اي كه آن فعاليتها انجام مي­شوند.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • ذخاير و ساير بدهيها
  • مي‌توان ذخاير را از ساير بدهي‌ها نظير پرداختني­ها و معوقه­ها متمايز كرد. زيرا در مورد زمان­بندي يا مبلغ مخارج آتي لازم در زمان تسويه آنها ابهام وجود دارد. برعكس:
  • الف) پرداختني­ها عبارت­اند از بدهي­هاي مربوط به پرداخت بابت كالاها يا خدماتي كه دريافت يا عرضه شده­اند و صورت­حساب شده­اند يا به طور رسمي با عرضه­كننده مورد توافق قرار گرفته­اند (و پرداخت­هاي در رابطه با مزاياي اجتماعي را زماني دربر مي­گيرند كه توافقات رسمي به مبالغ مشخص وجود دارد) و
  • ب) معوقه­ها عبارت­اند از بدهي‌هاي مربوط به پرداخت بابت كالاها يا خدماتي كه دريافت يا عرضه شده­اند اما پرداخت يا صورت­حساب نشده­اند يا به طور رسمي با عرضه­كننده مورد توافق قرار نگرفته­اند، از جمله مبالغ بدهي به كاركنان (براي مثال، مبالغ مرتبط با پرداخت بابت مرخصي معوقه). اگرچه، گاهي اوقات برآورد مبلغ يا زمان­بندي معوقه­ها ضروري است، اما معمولاً ابهام در مورد آنها بسيار كمتر از ابهام راجع به ذخاير است.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • رابطه بين ذخاير و بدهيهاي احتمالي
  • به معناي كلي، كليه ذخاير، احتمالي هستند زيرا آن­ها از نظر مبلغ يا زمان­بندي نامطمئن هستند. به هر حال، عبارت “احتمالي” در اين استاندارد در مورد دارايي­ها و بدهي­هايي استفاده مي­شود كه شناسايي نشده­اند زيرا فقط با رخداد يا عدم رخداد يك يا چند رويداد آتي نامطمئن كه به طور كامل در كنترل واحد نيستند، وجودشان تاييد مي­شود. افزون بر اين، عبارت “بدهي احتمالي” در مورد بدهي‌هايي استفاده مي­شود كه حائز معيارهاي شناخت نيستند.
  • اين استاندارد بين موارد زير تمايز قائل مي­شود:
  • الف) ذخاير كه تحت ‌عنوان بدهي­ها شناسايي مي‌شوند (با فرض اينكه بتوان به گونه اتكاپذير آن­ها را برآورد كرد) زيرا تعهدات كنوني هستند و احتمال مي­رود كه براي تسويه تعهد مزبور، جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني الزامي باشد. و
  • ب) بدهي­هاي احتمالي كه تحت ‌عنوان بدهي­ها شناسايي نمي­شوند زيرا آن­ها يا:
    • تعهدات امكان­پذيري هستند كه هنوز تاييد نشده است كه آيا واحد تعهد كنوني دارد كه بتواند به جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني منجر شود. يا
    • تعهدات كنوني هستند كه حائز معيارهاي شناخت مندرج در اين استاندارد نيستند (زيرا يا احتمال نمي­رود كه براي تسويه تعهدات مزبور، جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني الزامي باشد، يا نتوان مبلغ تعهد مزبور را به­گونه­ كافي اتكاپذير برآورد كرد.
  • شناخت ذخاير
  • ذخيره بايد زماني شناسايي شود كه:
  • الف) واحد در نتيجه يك رويداد گذشته داراي يك تعهد كنوني است.
  • ب) احتمال برود كه براي تسويه تعهد مزبور، جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني الزامي باشد. و
  • پ) بتوان مبلغ تعهد مزبور را به گونه­اي اتكاپذير برآورد نمود.
  • چنانچه اين شرايط احراز نشود، نبايد هيچ ذخيره­اي شناسايي شود.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • تعهدات جاري
  • در برخي موارد، مشخص نيست كه آيا يك تعهد كنوني وجود دارد. در اين موارد، عقيده بر اين است كه يك رويداد گذشته منجر به يك تعهد كنوني مي‌شود چنانچه، با در نظر گرفتن شواهد دردسترس، وجود يك تعهد كنوني در تاريخ ترازنامه از عدم وجود آن محتمل­تر باشد.
  • در اكثر موارد، مشخص خواهد شد كه آيا يك رويداد گذشته به يك تعهد كنوني منجر شده است. در ساير موارد، براي مثال، در يك دعوي حقوقي، ممكن است ترديد وجود داشته باشد كه آيا رويدادهاي خاصي رخ داده­اند يا آيا رويدادهاي مزبور به يك تعهد كنوني منجر مي­شوند. در چنين مواردي، واحد با درنظر گرفتن كليه شواهد در دسترس از جمله، براي مثال، نظر كارشناسان تعيين مي­كند كه آيا يك تعهد كنوني در تاريخ ترازنامه وجود دارد. شواهدي كه در نظر گرفته مي­شوند، هرگونه شواهد اضافي ارائه شده توسط رويدادهاي بعد از تاريخ ترازنامه را شامل مي­شود. بر مبناي چنين شواهدي:
  • الف) زماني كه وجود يك تعهد كنوني در تاريخ ترازنامه از عدم وجود آن محتمل­تر است، واحد يك ذخيره شناسايي مي‌كند (چنانچه معيارهاي شناخت احراز شوند).
  • ب)زماني كه عدم وجود يك تعهد كنوني در تاريخ ترازنامه محتمل­تر است، واحد يك بدهي‌ احتمالي را افشا مي‌كند مگر اينكه امكان جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني بعيد باشد. (به بند100 مراجعه شود).

استاندارد حسابداري شماره 19

  • رويداد گذشته
  • رويداد ‌گذشته­اي كه به يك تعهد كنوني منجر مي­شود، يك رويداد تعهدآور ناميده مي‌شود. براي اينكه يك رويداد، تعهدآور باشد، ضروري است كه واحد مربوطه هيچ گزينه واقع­بينانه­اي براي تسويه تعهد ايجاد شده توسط رويداد مزبور نداشته باشد. اين امر فقط در موارد زير صادق است:
  • الف) زماني كه تسويه تعهد را بتوان از طريق قانون اعمال كرد يا
  • ب) در مورد يك تعهد سازنده، زماني كه يك رويداد (كه امكان دارد يك اقدام واحد باشد) انتظارات موجهي را براي طرفين ايجاد كند مبني بر اينكه واحد، تعهد را ايفا خواهد كرد.استاندارد حسابداري شماره 19
  • صورت‌هاي مالي، وضعيت مالي يك واحد در پايان دوره گزارشگري آن را و نه وضعيت احتمالي آن در آينده را مورد بررسي قرار مي­دهند. بنابراين، بابت هزينه­هايي كه لازم است براي ادامه فعاليت­هاي مستمر يك واحد در آينده متحمل شوند، ذخيره­اي شناسايي نمي­شود. تنها بدهي­هاي شناسايي شده در صورت وضعيت يك واحد، بدهي­هايي هستند كه در تاريخ گزارشگري وجود دارند.
  • فقط تعهدات ناشي از رويدادهاي گذشته كه به طور مستقل از اقدامات آتي يك واحد (يعني، اجراي فعاليت­هايش در آينده) وجود دارند، تعهداتي هستند كه به ‌عنوان ذخاير شناسايي مي‌شوند. مثال­هايي از چنين تعهداتي عبارتند از: جرائم، هزينه­هاي پاك­سازي صدمات غيرقانوني به محيط زيست كه قانون به يك واحد بخش عمومي تحميل مي­كند. هر دوي اين تعهدات صرف­نظر از اقدامات آتي آن واحد بخش عمومي، هنگام تسويه به جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني منجر مي­شود. همچنين، يك واحد بخش عمومي به اندازه­اي بابت هزينه­هاي كنارگذاري يك تأسيسات دفاعي يا يك نيروگاه هسته‌اي تحت تملك دولت، ذخيره شناسايي مي­كند كه آن واحد بخش عمومي ملزم به اصلاح صدمه­اي است كه در حال حاضر ايجاد شده است. استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 17 “دارايي‌هاي ثابت مشهود” اقلامي، از جمله هزينه­هاي پياده­سازي و بازسازي مكان، را مورد بررسي قرار مي­دهد كه در بهاي تمام شده يك دارايي گنجانده مي­شوند. برعكس، ممكن است يك واحد به دليل الزامات قانوني، فشار راي­دهندگان يا تمايل به ابراز رهبري جامعه قصد داشته باشد يا لازم بداند كه مخارجي را به منظور فعاليت به يك شيوه خاص در آينده انجام دهد. يك مثال زماني خواهد بود كه يك واحد بخش عمومي تصميم مي­گيرد انواع خاصي از وسايل نقليه خود را به واحد­هاي كنترل آلاينده مجهز كند يا يك آزمايشگاه دولتي تصميم مي­گيرد براي حفاظت كاركنان از بخارهاي انواع خاصي از مواد شيميايي گران (زيان­ده) نصب كند. به دليل اينكه واحدهاي مزبور مي­توانند با اقدامات آتي خودشان براي مثال، از طريق تغيير روش عمليات­شان از انجام مخارج آتي اجتناب ورزند، تعهد كنوني بابت آن مخارج آتي ندارند و ذخيره­اي شناسايي نمي­شود.
  • هميشه يك تعهد دربرگيرنده طرف ديگري است كه تعهد مزبور بدهي به او است. به هر حال، دانستن هويت طرفي كه تعهد، بدهي به او است (در واقع ممكن است تعهد، بدهي به كل بخش عمومي باشد)، ضروري نيست. به دليل اينكه هميشه تعهد دربرگيرنده يك الزام به طرف ديگر است، چنين نتيجه مي­شود كه تصميم مديريت يك واحد، اركان اداره­كننده يا واحد اصلي منجر به يك تعهد سازنده در تاريخ ترازنامه نمي­شود مگر اينكه به منظور ايجاد انتظار موجهي براي افراد متاثر از تصميم مبني بر اينكه واحد مسئوليت­هايش را ايفا خواهد كرد، تصميم مذكور قبل از تاريخ ترازنامه به شيوه­اي خاص به افراد متاثر از آن ارسال شده باشد.
  • رويدادي كه بلادرنگ منجر به يك تعهد نمي‌شود، ممكن است به دليل تغييرات در قانون يا به دليل اينكه يك مصوبه (براي مثال، يك بيانيه خاص بخش عمومي) واحد به يك تعهد كارا منجر مي‌شود، در آينده به يك تعهد منجر شود. براي مثال، زماني كه يك اداره دولتي به محيط زيست صدمه مي­زند، ممكن است تعهدي براي اصلاح پيامدهاي آن وجود نداشته باشد. اما زماني كه يك قانون جديد ملزم مي­كند صدمه كنوني اصلاح شود يا زماني كه دولت مركزي يا يك اداره مجزا آشكارا مسئوليت اصلاح را به گونه­اي مي­پذيرد كه يك تعهد كارا ايجاد مي­كند، ايجاد صدمه يك رويداد تعهدآور خواهد شد.استاندارد حسابداري شماره 19
  • در صورتي كه جزئيات يك قانون پيشنهادي جديد هنوز تكميل نشده است، تعهد زماني به وجود مي­آيد كه قانون مزبور تقريباً مطمئن است كه در قالب پيش­نويس تصويب شود. از نظر اهداف اين استاندارد، چنين تعهدي به عنوان يك تعهد قانوني در نظر گرفته مي­شود. به­هر حال، اغلب، تفاوت­هاي موجود در شرايط محيط تصويب، تشخيص يك رويداد مجزا كه تصويب يك قانون را تقريباً مطمئن مي­سازد، غير ممكن مي­كند. در بسياري از موارد، قضاوت در مورد اين كه آيا يك قانون پيشنهادي جديد تقريباً مطمئن است كه به عنوان پيش­نويس تصويب شود، امكان­پذير نيست. هر گونه تصميم در مورد وجود يك تعهد بايد در انتظار تصويب قاون پيشنهادي باشد.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • احتمال جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني
  • براي اينكه يك بدهي واجد شرايط شناخت باشد، نه­تنها بايد يك تعهد كنوني وجود داشته باشد بلكه بايد براي تسويه آن تعهد، احتمال يك جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني نيز وجود داشته باشد. از نظر اهداف اين استاندارد، يك جريان خروجي منابع يا رويداد ديگري در صورتي به عنوان احتمالي در نظر گرفته مي­شود كه رخداد رويداد از عدم رخداد آن محتمل­تر باشد، يعني، احتمال اينكه رويداد رخ بدهد از احتمال اينكه رويداد رخ ندهد، بيشتر است. زماني كه وجود يك تعهد كنوني محتمل نيست، واحديك بدهي احتمالي را افشا مي­كند مگر اينكه احتمال يك جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني بعيد باشد (به بند مشروط بر اين كه احتمال رخ دادن آن رويداد از احتمال رخ ندادن آن بيشتر باشد. واحد  مراجعه شود).
  • زماني ‌كه تعدادي تعهد مشابه وجود دارد (براي مثال، تعهد دولت به پرداخت غرامت به افرادي كه از يك بيمارستان تحت تملك دولت، خون آلوده دريافت كرده­اند)، احتمال اينكه يك جريان خروجي هنگام تسويه الزامي خواهد شد، با درنظر گرفتن كل طبقه تعهدات تعيين مي­شود. هرچند كه ممكن است احتمال جريان خروجي بابت هر يك قلم كم باشد، اما امكان دارد بسيار محتمل باشد كه چندين جريان خروجي منابع براي تسويه كل طبقه تعهدات مورد نياز باشد. در آن صورت، يك ذخيره شناسايي مي­شود (چنانچه ساير معيارهاي شناخت احراز شوند).

استاندارد حسابداري شماره 19

  • برآورد اتكاپذير تعهد
  • استفاده از برآورد يك بخش ضروري تهيه صورت‌هاي مالي است و به قابليت اتكا آن­ها صدمه نمي­زند. به ويژه، اين امر در مورد ذخاير صادق است كه از نظر ماهيت بيشتر از اكثر دارايي­ها يا بدهي‌هاي ديگر ابهام دارند. به جز موارد بسيار نادر، واحد قادر خواهد بود كه گستره­اي از نتايج احتمالي را تعيين كند و بنابراين، مي­تواند برآوردي از تعهد را انجام دهد كه جهت استفاده در شناسايي يك ذخيره به اندازه كافي اتكاپذير است.
  • در موارد بسيار نادر، زماني كه نتوان برآورد اتكاپذيري را انجام داد، بدهي وجود دارد كه نمي‌تواند شناسايي شود. بدهي مزبور به ‌عنوان يك بدهي احتمالي شناسايي مي‌شود (به بند 100 مراجعه شود).
  • بدهيهاي احتمالي
  • واحد نبايد يك بدهي احتمالي را شناسايي كند.
  • يك بدهي احتمالي افشا مي‌شود، بدان گونه كه طبق بند 100 الزام شده است، مگر اينكه احتمال يك جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني بعيد باشد.
  • زماني كه يك واحد به طور مشترك و جداگانه بابت يك تعهد مسئول است، بخشي از تعهد كه انتظار مي­رود توسط ساير طرفين ايفا شود، به ‌عنوان يك بدهي احتمالي در نظر گرفته مي­شود. براي مثال، در مورد بدهي مشاركت خاص، آن بخش از تعهد كه قرار است توسط ساير شركاي مشاركت خاص ايفا شود، به ‌عنوان يك بدهي احتمالي در نظر گرفته مي‌شود. واحد بابت بخشي از تعهد كه يك جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني براي آن محتمل است، ذخيره­اي را شناسايي مي‌كند، مگر در شرايط نادري كه نتوان برآورد اتكاپذيري را انجام داد.
  • امكان دارد بدهي­هاي احتمالي به شيوه­اي ايجاد شوند كه در ابتدا انتظار نمي‌رفت. بنابراين، براي تعيين اينكه آيا يك جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني محتمل شده است، بدهي­هاي احتمالي به طور دائم مورد ارزيابي قرار مي­گيرند. چنانچه محتمل باشد كه بابت قلمي كه قبلاً به عنوان بدهي احتمالي در نظر گرفته شده است، يك جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني الزامي خواهد بود، در صورت‌هاي مالي دوره­اي كه طي آن تغيير در احتمال رخ مي­دهد؛ يك ذخيره شناسايي مي‌شود (مگر در شرايط بسيار نادر كه نتوان برآورد اتكاپذيري را انجام داد). براي مثال، يك واحد دولتي محلي ممكن است يك قانون محيط زيست را نقض كرده باشد اما مشخص نيست كه ايا صدمه­اي به محيط زيست زده شده است. در صورتي كه بعداً مشخص شود كه صدمه زده شده است و اصلاح الزامي خواهد بود، واحد ذخيره­اي را شناسايي خواهد كرد زيرا اكنون يك جريان خروجي منافع اقتصادي محتمل است.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • داراييهاي احتمالي
  • واحد نبايد يك دارايي احتمالي را شناسايي كند.
  • معمولاً دارايي‌هاي احتمالي از رويدادهاي برنامه‌ريزي نشده يا ساير رويدادهاي غيرمنتظره­اي ناشي مي‌شوند كه به طور كامل تحت كنترل واحد نيستند و به احتمال زياد يك جريان ورودي منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني به واحد منجر مي‌شوند. يك مثال ادعايي است كه يك واحد از طريق فرآيندهاي قانوني در شرايطي دنبال مي­كند كه نتيجه آن نامطمئن است.
  • دارايي‌هاي احتمالي در صورت‌هاي مالي شناسايي نمي‌شوند زيرا اين امر ممكن است به شناخت درآمدي منجر شود كه امكان دارد هرگز تحقق نيابد. به هرحال، زماني كه تحقق درآمد تقريباً مطمئن است، آنگاه دارايي مربوطه يك دارايي احتمالي نيست و شناخت آن جايز است.
  • يك دارايي احتمالي بدان­گونه كه طبق بند 105 الزام شده است، در صورتي افشا مي­شود كه يك جريان ورودي منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني محتمل باشد.
  • جهت اطمينان از اينكه گسترش و توسعه به گونه مناسبي در صورت‌هاي مالي منعكس شده­اند، دارايي‌هاي احتمالي به طور دائم مورد ارزيابي قرار مي­گيرند. چنانچه واحد تقريباً مطمئن باشد كه جريان ورودي منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني رخ خواهد داد و ارزش دارايي را بتوان به گونه­اي اتكاپذير اندازه­گيري كرد، دارايي و درآمد مربوطه در صورت‌هاي مالي دوره­اي كه در طي آن تغيير رخ مي­دهد، شناسايي مي‌شوند. چنانچه يك جريان ورودي منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني محتمل باشد، واحد دارايي احتمالي را افشا مي­كند. (به بند 105 مراجعه شود).

استاندارد حسابداري شماره 19

  • بهترين برآورد
  • مبلغ شناسايي شده بهعنوان ذخيره بايد بهترين برآورد از مخارجي باشد كه براي تسويه تعهد كنوني در تاريخ ترازنامه لازم است.
  • بهترين برآورد از مخارج لازم براي تسويه تعهدكنوني، مبلغي است كه يك واحد به گونه منطقي براي تسويه تعهد در تاريخ ترازنامه يا انتقال آن به شخص ثالث در تاريخ مزبور پرداخت خواهد كرد. اغلب، تسويه يا انتقال يك تعهد در تاريخ ترازنامه غيرممكن يا به طور كمرشكني گران است. به هر حال، برآورد مبلغي كه يك واحد به گونه منطقي براي تسويه يا انتقال تعهد پرداخت خواهد كرد، بهترين برآورد از مخارج لازم براي تسويه تعهد كنوني در تاريخ ترازنامه است.
  • برآورد نتيجه و اثر مالي از طريق قضاوت مديريت واحد، همراه با تجربه معاملات مشابه و، در برخي موارد، گزارش­هاي كارشناسان مستقل صورت مي­گيرد. شواهد در نظر گرفته شده و هرگونه شواهد اضافي ارائه شده توسط رويدادهاي بعد از تاريخ ترازنامه را شامل مي‌شود.
  • مثال
  • يك آزمايشگاه پزشكي دولتي اسكنرهاي تشخيص اولتراسوند را بر مبناي بازيافت كامل بهاي تمام شده به مراكز درماني و بيمارستان­هاي تحت تملك دولت و تحت تملك بخش خصوصي ارائه مي­كند. تجهيزات با ضمانت­نامه­اي ارائه مي­شوند كه آن هزينه تعمير هرگونه عيوبي كه ظرف شش ماه اول بعد از خريد آشكار مي‌شوند، به مراكز درماني و بيمارستان­ها پرداخت مي­شود. چنانچه عيوب جزئي در كليه تجهيزات ارائه شده كشف شود، هزينه تعميري برابر با 1ميليون واحد پول رايج حاصل مي­شود. چنانچه عيوب عمده­اي در كليه تجهيزات ارائه شده كشف شود، هزينه تعميري برابر با 4 ميليون واحد پول رايج حاصل خواهد شد. تجربه گذشته آزمايشگاه و انتظارات آتي حاكي از اين است كه براي سال آتي 75% تجهيزات هيچ گونه عيوبي نداشته،20%از تجهيزات عيوب جزئي و 5% از تجهيزات عيوب عمده خواهند داشت. طبق بند 32، آزمايشگاه احتمال جريان خروجي بابت كل تعهدات ضمانت­نامه را ارزيابي مي­كند. مقدار هزينه تعميرات مورد انتظار برابر است با :
  • 400000=(4000000*5%)+ (1000000*20%) + (0*75%)
  • ابهام راجع به مبلغي كه قرار است به عنوان يك ذخيره شناسايي شود، حسب شرايط به روش­هاي گوناگوني مورد بررسي قرار مي­گيرد. زماني كه ذخيره مورد اندازه‌گيري مستلزم جامعه بزرگي از اقلام است، تعهد از طريق وزن­دهي به كليه نتايج ممكن بر اساس احتمالات مربوطه آنها برآورد مي‌شود. اين روش آماري برآورد، «مقدار مورد انتظار» ناميده مي­شود. بنابراين،بسته به اينكه احتمال از دست دادن يك مبلغ خاص براي مثال60% يا 90% باشد، ذخيره متفاوت خواهد بود. زماني كه يك دامنه پيوسته از نتايج امكان­پذير وجود دارد و هر نقطه در آن دامنه داراي احتمالي برابر با هر نقطه ديگري است، نقطه وسط دامنه مورد استفاده قرار مي­گيرد.
  • زماني كه يك تعهد مجزا مورد اندازه­گيري قرار مي­گيرد، محتمل­ترين نتيجه منحصر به فرد ممكن است بهترين برآورد از بدهي باشد. به هرحال، حتي در چنين موردي، واحد ساير نتايج امكان­پذير را در نظر مي­گيرد. زماني كه ساير نتايج امكان­پذير خيلي بيشتر يا خيلي كمتر از محتمل­ترين نتيجه هستند، بهترين برآورد، مبلغ بيشتر يا كمتر خواهد بود. براي مثال، چنانچه دولتي مجبور باشد يك نقص عمده در يك ناو جنگي كه براي دولت ديگر ساخته است، را اصلاح كند، محتمل­ترين نتيجه منحصر به فرد ممكن است اين باشد كه تعمير در اولين تلاش به بهاي تمام شده 100000 واحد پولي انجام شود، اما ذخيره­اي با يك مبلغ بيشتر در نظر گرفته مي­شود چنانچه احتمال زيادي وجود داشته باشد كه تلاش­هاي بيشتري ضروري باشد.
  • ذخيره قبل از ماليات يا معادل ماليات اندازه‌گيري مي‌شود. رهنمود مربوط به پيامدهاي مالياتي يك ذخيره و تغييرات در آن در استاندارد حسابداري بين­المللي شماره 12 يافت مي‌شود.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • مخاطرات و ابهامات
  • 50-مخاطرات و ابهاماتي كه بسياري از رويدادها و شرايط را احاطه مي­كند، بايد در دستيابي به بهترين برآورد از يك ذخيره در نظر گرفته شوند.
  • مخاطره بيانگر تغييرات نتيجه است. ممكن است تعديل مخاطره مبلغي را كه بدهي به آن اندازه‌گيري مي­شود، را افزايش دهد. هنگام انجام قضاوت در شرايط ابهام بايد احتياط كرد، تا اينكه درآمد‌ها يا دارايي‌ها بيشتر از واقع و هزينه‌ها يا بدهي‌ها كمتر از واقع شناسايي نشوند. به هر حال، ابهام ايجاد ذخاير بيش از اندازه يا ارائه بيش از اندازه بدهي­ها به طور عمدي را توجيه نمي‌كند. براي مثال، چنانچه هزينه­هاي پيش­بيني شده يك نتيجه فوق­العاده نامطلوب بر يك مبناي سنجيده برآورد شوند، آنگاه احتمال نتيجه مزبور به طور عمدي بيشتر از آنچه كه به طور واقع­گرايانه­اي صادق است، در نظر گرفته نمي­شود. براي اجتناب از تعديلات مضاعف بابت مخاطره و ابهام و درنتيجه ارائه بيش از اندازه يك ذخيره بايد احتياط كرد.
  • افشا ابهامات راجع به مبلغ مخارج طبق جزء ب) بند 98 انجام مي­شود.

استاندارد حسابداري شماره 19

استاندارد حسابداري شماره 19

  • واگذاري مورد انتظار داراييها
  • 61-سود غيرعملياتي حاصل از واگذاري داراييها نبايد در اندازه­گيري يك ذخيره در نظر گرفته شود.
  • 62- سود غيرعملياتي حاصل از واگذاري مورد انتظار دارايي­ها هنگام اندازه­گيري يك ذخيره در نظر گرفته نمي­شود، حتي اگر واگذاري مورد انتظار ارتباط نزديكي با رويدادي داشته باشد كه منجر به ذخيره شده است. درعوض، واحد سود غيرعملياتي حاصل از واگذاري مورد انتظار دارايي­ها را در زمان مقرر توسط استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي راجع به دارايي‌هاي مربوطه شناسايي مي‌كند.

استاندارد حسابداري شماره 19

استاندارد حسابداري شماره 19

  • تغييرات در ذخاير
  • 69- به منظور انعكاس بهترين برآورد كنوني ذخاير بايد در هر تاريخ ترازنامه بررسي و تعديل شوند. چنانچه ديگر احتمال نرود كه براي تسويه تعهد يك جريان خروجي منابع دربرگيرنده منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت رساني الزامي باشد، ذخيره بايد برگشت داده شود.
  • 70- زماني كه تنزيل استفاده مي­شود، جهت انعكاس گذشت زمان، مبلغ دفتري يك ذخيره در هر دوره افزايش مي­يابد. افزايش مزبور به ‌عنوان يك هزينه بهره شناسايي مي‌شود.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • استفاده از ذخاير
  • 71- ذخيره بايد فقط براي مخارجي استفاده شود كه ذخيره در ابتدا براي آن شناسايي شده است.
  • 72- فقط مخارج مرتبط با ذخيره اوليه در مقابل آن قرار مي­گيرد. قرار دادن مخارج در مقابل ذخيره­اي كه در ابتدا براي هدف ديگري شناسايي شده است، اثر دو رويداد مختلف را پنهان خواهد كرد.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • بكارگيري قواعد شناخت و اندازه­گيري
  • كسري خالص عملياتي آتي
  • 73- نبايد بابت كسري خالص ناشي از فعاليتهاي عملياتي آتي، ذخاير شناسايي شود.
  • 74- كسري خالص ناشي از فعاليت‌هاي عملياتي آتي واجد شرايط تعريف بدهي­ها در بند 18 و معيارهاي شناخت كلي تدوين شده بابت ذخاير مندرج در بند 22 نيستند.
  • 75- پيش­بيني كسري خالص ناشي از فعاليت‌هاي عملياتي آتي نشان­دهنده اين است كه دارايي‌هاي خاص مورد استفاده در اين فعاليت­ها ممكن است كاهش ارزش دائمي داشته باشند. واحد اين دارايي­ها را بابت كاهش ارزش دائمي بررسي مي­نمايد. رهنمود حسابداري براي ماهش ارزش در استاندارد حسابداري بين­المللي شماره 36 “كاهش ارزش دائمي دارايي­ها” يافت مي‌شود.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • قراردادهاي گران (زيان­ده)
  • 76- چنانچه يك واحد قراردادي داشته باشد كه گران (زيان­ده) است، تعهد كنوني (خالص از بازيافت­ها) طبق قرارداد بايد بهعنوان يك ذخيره شناسايي و اندازهگيري شود.
  • 77- بند 76 اين استاندارد فقط در مورد قراردادهايي بكار مي­رود كه گران (زيان­ده) هستند. قرارداد‌هاي ارائه مزاياي اجتماعي كه با اين انتظار منعقد شده­اند كه واحد در ازاي آن­ها به طور مستقيم از دريافت­كنندگان مزاياي مزبور مابه­ازايي دريافت نكند كه تقريباً با ارزش كالاها و خدمات ارائه شده برابر باشد، از دامنه كاربرد اين استاندارد مستثني مي­شوند.
  • 78- بسياري از قراردادهاي نشان­دهنده معاملات مبادله­اي (براي مثال، برخي از سفارش­هاي خريد عادي) را مي‌توان بدون پرداخت غرامت به طرف ديگر فسخ كرد و بنابراين، تعهدي وجود ندارد. ساير قراردادها حقوق و تعهداتي را براي هر يك از طرفين يك بدهي وجود دارد كه شناسايي مي­شود. قراردادهاي لازم الاجرا كه گران (زيان­ده) نيستند، در دامنه كاربرد اين استاندارد قرار نمي­گيرند.
  • 79- اين استاندارد قرارداد گران (زيان­ده) را به ‌عنوان قراردادي تعريف مي­كند كه در آن هزينه‌هاي غيرقابل اجتناب ايفاي تعهدات طبق قرارداد بيشتر از منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني است كه قرار است طبق همان قرارداد دريافت شود كه مبلغ دريافتي دربرگيرنده مبالغ قابل بازيافت است. بنابراين، تعهد كنوني خالص بازيافت­ها است كه طبق بند ٧٦ به عنوان يك ذخيره شناسايي مي­شود. هزينه‌هاي غيرقابل اجتناب طبق يك قرارداد كمترين هزينه خالص كنوني ناشي از قرارداد را نشان مي­دهد كه برابر است با هزينه اجراي آن و هرگونه غرامت پرداختي يا جرايم ناشي از ناتواني در اجراي آن هر كدام كه كمتر است.
  • 80- قبل از اينكه يك ذخيره جداگانه بابت يك قرارداد گران (زيان­ده) ايجاد شود، واحد هرگونه زيان كاهش ارزش دائمي كه در مورد دارايي‌هاي اختصاص يافته به آن قرارداد رخ داده است، را شناسايي مي­كند.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • تجديد ساختار
  • 81- موارد زير مثال‌هايي از رويدادهايي هستند كه ممكن است در تعريف تجديد ساختار جاي بگيرند:
  • الف) خاتمه يا واگذاري يك فعاليت يا خدمت
  • ب) بستن يك شعبه اداره يا خاتمه فعاليت­‌هاي يك اداره دولتي در يك مكان يا منطقه خاص يا انتقال فعاليت‌ها از يك منطقه به منطقه ديگر
  • پ) تغييرات در ساختار مديريت، براي مثال، حذف يك طبقه از خدمات مديريتي يا اجرايي و
  • ت) تجديد سازمان­هاي بنيادي كه اثر با اهميتي بر ماهيت و كانون عمليات واحد دارند.
  • 82- فقط زماني ذخيره­اي بابت هزينه‌هاي تجديد ساختار شناسايي مي‌شود كه معيارهاي كلي شناخت ذخاير مطرح شده در بند 22 احراز شوند. بندهاي 83 تا 96 نحوه بكارگيري معيارهاي كلي شناخت در مورد تجديد ساختارها را مطرح مي­كنند.
  • 83- فقط زماني يك تعهد سازنده براي تجديد ساختار رخ مي­دهد كه واحد:
  • الف) يك برنامه رسمي مفصل براي تجديد ساختار دارد كه حداقل موارد زير را مشخص مي­كند:
    • واحد عمليات/فعاليت يا بخشي از يك واحد عملياتي/فعاليت مربوطه
    • مكان­هاي اصلي تحت تاثير
    • مكان، كاركرد و تعداد تقريبي كاركناني كه بابت خاتمه خدمت­شان غرامت دريافت خواهند كرد
    • مخارجي كه تقبل خواهد شد و
    • زماني كه برنامه اجرا خواهد شد و
  • ب) انتظار موجهي را براي افراد متاثر ايجاد كرده است مبني بر اينكه واحد مزبور با شروع به اجراي برنامه يا اعلام ويژگي­هاي اصلي برنامه به افراد متاثر از آن، تجديد ساختار را انجام خواهد داد.
  • 84- در بخش عمومي ممكن است تجديد ساختار در سطح كل دولت، مقام وزارت­خانه، يا اداره رخ بدهد.
  • 85- شواهدي دال بر اينكه دولت يا يك واحد مجزا شروع به اجراي يك برنامه تجديد ساختار نموده است. براي مثال، از طريق اعلام عمومي ويژگي­هاي اصلي برنامه، فروش يا انتقال دارايي‌ها، اطلاعيه قصد فسخ اجاره­ها يا ايجاد توافقات ديگري براي مشتريان خدمات فراهم خواهد شد. اعلام عمومي برنامه مفصل تجديد ساختار فقط در صورتي يك تعهد سازنده به تجديد ساختار ايجاد مي­كند كه با جزئيات كافي (يعني، با مطرح كردن ويژگي­هاي اصلي برنامه) و به گونه­اي انجام شود كه انتظارات موجهي را براي ساير طرفين نظير استفاده­كنندگان از خدمات، عرضه­كنندگان و كاركنان (يا نمايندگان­ها) ايجاد كند مبني بر اينكه دولت يا يك واحد مجزا در حال حاضر ملزم به تجديد ساختار است. زيرا چارچوب زماني مزبور براي دولت يا واحد فرصت تغيير برنامه­هايش را فراهم مي­كند.

استاندارد حسابداري شماره 19

    • 86- براي اين که يک برنامه (طرح) کافي باشد تا هنگام ابلاغ آن به افراد متاثر از آن منجر به يک تعهد سازنده شود، اجراي آن بايد براي شروع در اسرع وقت برنامه­ريزي شده باشد و در چارچوب زماني تکميل شود که تغييرات قابل توجه در طرح را بعيد سازد. چنانچه انتظار برود که قبل از شروع تجديد ساختار يک تاخير طولاني وجود خواهد داشت يا اين که تجديد ساختار مدت به طور نامعقولي طولاني طول خواهد کشيد، بعيد است که طرح انتظارات معتبري را از جانب سايرين اقامه کند مبني بر اين که دولت يا واحد انفرادي در حال حاضر متعهد به تجديد ساختار است، زيرا چارچوب زماني مزبور فرصت هايي را براي دولت يا واحد فراهم خواهد کرد تا طرح ها را تغيير بدهند.
    • 87- تصميم مديريت يا اركان اداره­كننده مبني بر تجديد ساختار كه قبل از تاريخ ترازنامه اتخاذ شده است، در تاريخ ترازنامه به يك تعهد سازنده منجر نمي‌شود مگر اينكه واحد قبل از تاريخ ترازنامه:
    • الف) شروع به اجراي برنامه تجديد ساختار كرده باشد يا
    • ب) ويژگي­هاي اصلي برنامه تجديد ساختار را به شيوه فوق­العاده خاصي به افراد متاثر از آن اعلام كرده باشد تا انتظار موجهي را براي آن­ها ايجاد كند مبني بر اينكه واحد تجديد ساختار را انجام خواهد داد.
    • چنانچه واحد فقط بعد از تاريخ ترازنامه شروع به اجراي برنامه تجديد ساختار كند يا ويژگي­هاي اصلي برنامه به افراد متاثر از آن اعلام كند، ممكن است طبق استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 14 “رويدادهاي بعد از تاريخ ترازنامه” در صورت با اهميت بودن تجديد ساختار، افشا الزامي باشد وعدم افشا بتواند بر تصميمات اقتصادي كه استفاده‌كنندگان بر مبناي صورت‌هاي مالي اتخاذ مي­كنند، تاثير بگذارد.
    • 88- هر چند كه تعهد سازنده صرفاً با تصميم مديريت يا اركان اداره­كننده ايجاد نمي‌شود، ممكن است تعهد از ساير رويدادهاي قبلي همراه با چنين تصميمي ناشي شود. براي مثال، مذاكرات با نمايندگان كاركنان براي خاتمه پرداخت­ها يا با خريداران براي فروش يا انتقال يك عمليات ممكن است فقط به شرط تصويب هيات يا اركان اداره­كننده به نتيجه رسيده باشد. به محض اينكه تصويب مذكور بدست آمد و به ساير طرفين ابلاغ شد، واحد يك تعهد سازنده مبني بر تجديد ساختار دارد چنانچه شرايط مندرج در بند 83 احراز شوند.
    • 89- در برخي كشورها، اختيار نهايي تصميم‌گيري در مورد يك واحد بخش عمومي به عهده اركان اداره­كننده يا هياتي از اعضاي آن دربرگيرنده نمايندگان صاحب حق به غير از نمايندگان مديريت (براي مثال كاركنان) است يا ممكن است قبل از اتخاذ تصميم توسط هيات يا اركان اداره­كننده اطلاع به اين نمايندگان ضروري باشد.به دليل اينكه تصميم يك اركان اداره­كننده يا هيات اينچنيني مستلزم ابلاغ به اين نمايندگان است، ممكن است به يك تعهد سازنده به تجديد ساختار منجر شود.

استاندارد حسابداري شماره 19

 

  • فروش يا انتقال عمليات
  • 90- در نتيجه فروش يا انتقال يك عمليات تعهدي به­وجود نمي­آيد تا اينكه واحد ملزم به فروش يا انتقال شود، به عبارت ديگر، يك توافق الزام­آور وجود داشته باشد.
  • 91- حتي زماني كه يك واحد تصميم به فروش يك عمليات گرفته است و تصميم مذكور را به عموم اعلام كرده است، نمي‌توان آن­را ملزم به فروش دانست تا اينكه يك خريداري مشخص شود و يك توافق فروش الزام­آور وجود داشته باشد. تا زماني كه يك توافق فروش الزام­آور وجود ندارد، واحد مي­تواند تصميمش را تغيير بدهد و در واقع، بايد اقدام ديگري را انجام دهد چنانچه خريداري با شرايط قابل قبول يافت نشود. زماني كه فروش تنها بخشي از يك تجديد ساختار است، قبل از وجود يك توافق فروش الزام­آور مي­تواند بابت ساير بخش­هاي تجديد ساختار تعهد سازنده بوجود آيد.
  • 92- اغلب، تجديد ساختار در بخش عمومي مستلزم انتقال عمليات از يك واحد فرعي به واحد فرعي ديگري است و ممكن است مستلزم انتقال عمليات بدون مابه­ازا يا مابه­ازاي ناچيزي باشد. اغلب، چنين انتقالاتي طبق دستور دولت صورت مي‌گيرد و مستلزم توافقات الزام­آور (بدان­گونه كه در بند 90 تشريح شد) نيست. تعهد فقط زماني وجود دارد كه يك توافق انتقال الزام­آور وجود داشته باشد. حتي زماني انتقالات پيشنهادي به شناخت يك ذخيره منجر نمي‌شود، ممكن است معامله برنامه­ريزي شده طبق ساير استانداردهاي بين‌المللي حسابداري بخش عمومي يا استانداردهاي پيشنهادي نظير استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 14 “رويدادهاي بعد از تاريخ ترازنامه” و استاندارد بين‌المللي حسابداري بخش عمومي شماره 20 “افشا اشخاص وابسته” نيازمند افشا باشد.

 

  • ذخاير تجديد ساختار
  • 93- ذخيره تجديد ساختار بايد فقط مخارج مستقيم ناشي از تجديد ساختار را در بربگيرد. مخارج مستقيم مخارجي هستند كه دو ويژگي زير را دارا هستند:
  • الف) الزاماً نيازمند تجديد ساختار باشند و
  • ب) به فعاليتهاي مستمر واحد ارتباطي نداشته باشند.
  • 94- ذخيره تجديد ساختار هزينه‌هايي از قبيل موارد زير را دربر نمي­گيرد.
  • الف) آموزش مجدد يا انتقال كاركنان دائمي
  • ب) بازاريابي يا
  • پ) سرمايه‌گذاري در سيستم‌هاي و شبكه‌هاي توزيع جديد.
  • اين مخارج به اجراي يك فعاليت در آينده مربوط هستند و در تاريخ ترازنامه، بدهي‌هاي تجديد ساختار نيستند. چنين مخارجي بر همان مبنايي شناسايي مي­شوند گويي اينكه مخارج مزبور مستقل از تجديد ساختار به وجود آمده­اند.
  • 95- كسري خالص عملياتي قابل تشخيص آينده تا تاريخ تجديد ساختار در ذخيره گنجانده نمي‌شود مگر اينكه مربوط به يك قرارداد گران (زيان­ده) (بدان­گونه كه در بند 18 تعريف شده است) باشد.
  • 96- همان­گونه كه بند 61 الزام كرده است، سود حاصل از واگذاري مورد انتظار دارايي‌ها در اندازه­گيري يك ذخيره تجديد ساختار در نظر گرفته نمي­شود، حتي اگر فروش دارايي‌ها به‌ عنوان بخشي از تجديد ساختار تجسم شود.

استاندارد حسابداري شماره 19

  • افشا
  • 97- واحد بايد براي هر طبقه ذخيره موارد زير را افشا كند:
  • الف) مبلغ دفتري در ابتدا و پايان دوره؛
  • ب) ذخاير اضافي گرفته شده در دوره، از جمله افزايش ذخاير موجود
  • پ) مبالغ استفاده شده (به عبارت ديگر، تحمل شده و منظور شده در مقابل ذخيره) طي دوره
  • ت) مبالغ استفاده نشده برگشت داده شده طي دوره
  • ث) افزايش در مبلغ تنزيل شده طي دوره در اثر گذشت زمان و اثر هرگونه تغيير در نرخ تنزيل ارائه اطلاعات مقايسه­اي الزامي نيست.
  • 98- واحد بايد براي هر طبقه ذخيره موارد زير را افشا كند:
  • الف) شرح مختصري از ماهيت تعهد و زمان­بندي مورد انتظار هرگونه جريان­هاي خروجي منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني
  • ب) نمايش ابهامات راجع به مبلغ يا زمان­بندي نامعلوم جريان­هاي خروجي مزبور. در صورتي كه ارائه اطلاعات كافي ضروري باشد، واحد بايد مفروضات عمده صورت گرفته راجع به رويدادهاي آتي را (بدان­گونه كه در بند 58 مطرح شد) افشا كند و
  • پ) مبلغ هرگونه بازپرداخت مورد انتظار با شروع از مبلغ هر نوع دارايي كه جهت بازپرداخت مورد انتظار مذكور شناسايي شده است.
  • 99- زماني كه يك واحد تصميم مي­گيرد در صورتهاي مالي خود ذخايري را بابت مزاياي اجتماعي شناسايي كند كه واحد مذكور در ازاي آن به طور مستقيم از دريافت­كنندگان آن مزايا مابه­ازايي دريافت نمي­كند كه تقريباً با ارزش كالاها و خدمات ارائه شده برابر باشد، بايد موارد افشا الزامي در بندهاي 97 و 98 را در رابطه با آن ذخاير انجام دهد.
  • 100- واحد بايد براي هر طبقه بدهي احتمالي موجود در تاريخ ترازنامه، شرح مختصري از ماهيت بدهي احتمالي و در صورت عملي بودن شرحي از موارد زير را افشا كند مگر اينكه احتمال هرگونه جريان خروجي هنگام تسويه بعيد باشد:
  • الف) برآوردي از اثر مالي آن، كه طبق بندهاي 44 تا 62 اندازهگيري شده است
  • ب) نمايش ابهامات راجع به مبلغ يا زمان­بندي هرگونه جريان خروجي
  • پ) احتمال هرگونه بازپرداخت.
  • 101- در تعيين اينكه كدام ذخاير يا بدهي‌هاي احتمالي ممكن است براي تشكيل يك طبقه جمع شوند، ضروري است در نظر گرفته شود كه آيا ماهيت اقلام از نظر يك ادعاي خاص در مورد آنها به اندازه كافي مشابه است كه بتوان الزامات جزء الف) و ب) بند 98 و جزء الف) و ب) بند 100 را اجرا كرد. بنابراين، ممكن است جايز باشد كه مبالغ مرتبط با يك نوع تعهد را به عنوان يك طبقه ذخيره مجزا در نظر گرفت، اما جايز نيست كه مبالغ مرتبط با هزينه­هاي بازسازي محيط زيست و مبالغي كه منوط به اقدامات قانوني هستند، را به عنوان يك طبقه مجزا در نظر گرفت.
  • 102- زماني كه يك ذخيره و يك بدهي احتمالي ناشي از مجموعه شرايط يكساني هستند، واحد موارد افشا الزامي طبق بندهاي 97، 98 و100 را به­گونه­اي انجام مي­دهد كه ارتباط بين ذخيره و بدهي احتمالي را نشان دهد.
  • 103- امكان دارد يك واحد در شرايط خاصي براي اندازه­گيري يك ذخيره از ارزيابي برون­سازماني استفاده كند. در چنين مواردي، اطلاعات مرتبط با ارزيابي را مي‌توان به­گونه­اي مفيد افشا كرد.
  • 104- الزامات افشا مندرج در بند 100 در مورد بدهي‌هاي احتمالي به كار نمي­رود كه ناشي از مزاياي اجتماعي هستند كه واحد ارائه مي­كند و در ازاي آن به طور مستقيم از دريافت­كنندگان مزاياي مزبور مابه­ازايي دريافت نمي­كند كه تقريباً با ارزش كالاها يا خدمات ارائه شده برابر باشد (براي بحث و بررسي در مورد مستثني كردن مزاياي اجتماعي از اين استاندارد به جزء الف بند 1 و بندهاي 7 تا 11 مراجعه شود)

  • 105- زماني كه يك جريان ورودي منافع اقتصادي يا توان بالقوه خدمت­رساني محتمل است، واحد بايد شرح مختصري از ماهيت داراييهاي احتمالي موجود در تاريخ ترازنامه، و در صورت عملي بودن، برآوردي از اثر مالي آن­ها، كه با استفاده از اصول مطرح شده براي ذخاير در بندهاي44 تا 62 اندازهگيري شده است، را افشا كند.

  • 106- هدف از الزامات افشا مندرج در بند 105 فقط اين است كه در مورد آن دارايي‌هاي احتمالي بكار رود كه انتظار معقولي وجود دارد كه مزايا به درون واحد جريان خواهد يافت. يعني، الزامي نيست كه اين اطلاعات در مورد كليه دارايي‌هاي احتمالي افشا شود (براي بحث در مورد دارايي‌هاي احتمالي به بندهاي 31 تا 43 مراجعه شود). اينكه موارد افشا دارايي‌هاي احتمالي از ارائه نشانه­هاي گمراه­كننده مبني بر احتمال ايجاد درآمد اجتناب كند،

  • استاندارد حسابداري شماره 19

  • حائز اهميت است. براي مثال، يك دارايي احتمالي از قراردادي ناشي مي­شود كه يك واحد بخش عمومي به يك شركت خصوصي اجازه مي­دهد يكي از املاكش را در ازاي حق­امتيازي كه مبتني بر يك قيمت معين به ازاي هر تن مواد استحراج شده است، معدن­كاوي كند و شركت استخراج معدن را شروع كرده است. افزون بر افشاي ماهيت توافق، دارايي احتمالي بايد به كميت درآورده شود چنانچه بتوان مقدار مواد معدني كه قرار است استخراج شود و زمان­بندي جريان­هاي ورودي نقدي مورد انتظار را به گونه معقولي برآورد كرد. چنانچه مناطق مسلم يا شرايط رايج ديگري وجود نداشته باشد كه نشان دهد استخراج هرگونه مواد معدني بعيد است، واحد بخش عمومي اطلاعات الزامي طبق بند 105 را افشا نخواهد كرد زيرا جريان منافع احتمالي وجود ندارد.
  • 107-الزامات افشا مندرج در بند 105 دارايي‌هاي احتمالي معاملات مبادله­اي و غيرمبادله­اي را دربر مي­گيرد. اينكه آيا يك دارايي احتمالي در رابطه با درآمد‌هاي مالياتي وجود دارد، متكي به تفسير آنچه است كه “رويداد مشمول ماليات” را شكل مي­دهد. تعيين رويداد مشمول ماليات بر درآمد مالياتي و مفاهيم ضمني احتمالي آن براي افشا دارايي­هاي احتمالي مرتبط با درآمدهاي مالياتي بايد به عنوان يك بخش از يك پروژه جداگانه درآمد غيرمبادله­اي مورد بررسي قرار بگيرد.
  • 108-زماني كه يكي از اطلاعات الزامي طبق بندهاي 100 و 105 افشا نمي­شود به دليل اينكه انجام چنين كاري عملي نيست، اين واقعيت بايد افشا شود.
  • 109- در موارد بسيار نادر، مي­توان انتظار داشت كه افشا برخي يا تمامي اطلاعات الزامي طبق بندهاي 97 تا 107 شديداً وضعيت واحد در يك مشاجره با ساير طرفين مربوط به موضوع ذخيره، بدهي احتمالي يا دارايي احتمالي را مورد پيش­داوري قرار دهد. در چنين مواردي، نيازي نيست كه واحد اطلاعات مزبور را افشا كند، اما بايد ماهيت كلي مشاجره، همراه با اين واقعيت كه، و دليل اينكه، اطلاعات افشا نشده­اند. را افشا كند.
  • الزامات دوره انتقال
  • 110-اثر پذيرش اين استاندارد در تاريخ اجراي آن (يا قبل از آن) بايد بهعنوان تعديل مانده اول دوره مازاد (كسري) انباشته دورهاي كه طي آن استاندارد براي اولين بار پذيرفته شده است، گزارششود. واحدها به تعديل مانده اول دوره مازاد (كسري) انباشته قبل­ترين دوره­هاي ارائه شده و ارائه مجدد اطلاعات مقايسهاي ترغيب ميشوند اما ملزم نيستند. چنانچه اطلاعات مقايسهاي ارائه مجدد نشوند، اين واقعيت بايد افشا شود.

استاندارد حسابداري شماره 19

استاندارد حسابداري شماره 19

 

دیدگاهتان را بنویسید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای مورد نیاز با * مشخص شده است

نوشتن دیدگاه

عضویت در خبر نامه

مشاور مالیاتی معتبر را بشناسید آرمان پرداز خبره
مشاور مالیاتی
مشاور مالیاتی معتبر را بشناسید

در این نوشته برای شما توضیح می دهیم که چگونه یک مشاور مالیاتی معتبر را بشناسید و به او اعتماد کنیم. در پایان اعتماد شما را به آرمان پرداز خبره جلب می کنیم. مشاور مالیاتی معتبر

ادامه مطلب »
اهمیت مشاور مالیاتی آرمان پرداز خبره
مشاور مالیاتی
اهمیت مشاور مالیاتی

اهمیت مشاور مالیاتی در این نوشته میخواهیم به اختصار در خصوص اهمیت مشاور مالیاتی به قلم کارشناس آرمان پرداز خبره بپردازیم. کسب و کار و اهمیت مشاور مالیاتی در آن اهمیت مشاوره در زمینه مالیات کسب

ادامه مطلب »
انتخاب کارشناس حسابداری و مشاور مالیاتی متناسب با ابعاد شرکت توسط آرمان پرداز خبره
مشاور مالیاتی
مشاور مالیاتی متناسب با ابعاد شرکت

در این نوشته می خواهیم در مورد نکاتی در خصوص انتخاب مشاور مالیاتی متناسب با ابعاد شرکت و نحوه انتخاب کارشناس حسابداری بپردازیم. تا پایان با ما همراه باشید و جهت هرگونه نیاز به مشاور مالیاتی

ادامه مطلب »
شرح وظایف و اختیارات مشاور مالیاتی
مشاور مالیاتی
شرح وظایف و اختیارات مشاور مالیاتی

در این نوشته میخواهیم به شرح وظایف و اختیارات مشاور مالیاتی در سازمان امور مالیاتی بپردازیم. جهت هرگونه سوال در خصوص مشاور مالیاتی با ما در ارتباط باشید. مشاور مالیاتی کیست؟ مشاور مالیاتی کسی است که

ادامه مطلب »
انواع هزینه ها در حسابداری و مالی توسط مشاور مالیاتی
شرکت حسابداری
انواع هزینه ها در حسابداری

در این نوشته میخواهیم در خصوص انواع هزینه ها در حسابداری و مالی ، بهبود هزینه ها توسط مشاور مالیاتی و همچنین در خصوص انواع هزینه بپردازیم انواع هزینه ها در حسابداری یکی از مهم‌ترین مفاهیم

ادامه مطلب »
مدارک مثبته
شرکت حسابداری
مدارک مثبته

در این نوشته به مفهوم مدارک مثبته و یا اسناد مثبته و نقش آن در حسابداری و چگونگی رسیدگی به آن توسط مشاور مالیاتی می پردازیم. مدارک مثبته یا اسناد مثبته مدارک مثبته اسناد نشان‌دهنده وقوع

ادامه مطلب »
مشاور مالیاتی کیست ؟
مشاور مالیاتی
مشاور مالیاتی کیست ؟

مشاور مالیاتی کیست؟ در این مطلب درباره مشاور مالیاتی کیست و خصوصیات یک وکیل مالیاتی خبره ، هم چنین میزان آشنایی او با قوانین مالیاتی و امور مالیاتی کشور به صورت مفصل صحبت می کنیم. با

ادامه مطلب »
اهمیت مشاوره مالیاتی
مشاور مالیاتی
اهمیت مشاوره مالیاتی

اهمیت مشاوره مالیاتی تمامی مشاغل نیازمند دانش مشاور مالیاتی و وکیل مالیاتی و اهمیت مشاوره مالیاتی برای روبه رو شدن با قانون مالیات سازمان امور مالیاتی هستند. با ما باشید زیرا در این نوشته به این

ادامه مطلب »
مفاصا حساب مالیاتی
مشاور مالیاتی
مفاصا حساب و نحوه دریافت مفاصا حساب

درخواست گواهی مفاصا اولین کاری است که مودی و یا مشاور مالیاتی و وکیل مالیاتی وی ملزم است برای دریافت گواهی مفاصا حساب مالیاتی انجام دهد. براساس ماده ۲۳۵ قانون مالیات های مستقیم، اداره امور مالیاتی

ادامه مطلب »
مشاور مالی را چگونه انتخاب کنیم
مشاور مالیاتی
مشاور مالیاتی چه کاری انجام می دهد

اشخاص حسابرس و مشاور مالیاتی در هدایت مالیات دهندگان برای رعایت قوانین، در تمام امور مالی، حسابداری و پرداخت مالیات نقش مهمی دارد. بسته به وضعیت مالیات دهنده، خدماتی که یک مشاور مالیاتی ارائه می‌دهد، متفاوت

ادامه مطلب »
مالیات بر ارزش افزوده
مشاور مالیاتی
مالیات املاک و مستغلات

مالیات املاک و مستغلات ، نوعی از مالیات می باشد، که از درآمدهای به دست آمده از ملک محسوب می شود. املاک و مستغلات شامل سه نوع مالیات می شوند: مالیات بر درآمد اجاره از املاک

ادامه مطلب »
تکنولوژی نرم افزار
شرکت حسابرسی
موضوعی برای بحث در زمینه حسابرسی

    موضوعی برای بحث در زمینه حسابرسی     جمع داراییهای شرکتی ۲۰۰ میلیارد ریال است. حسابرس معتقد است تحریف داراییها بالای ۲۰ درصد، منجر به اظهار نظر مردود می‌شود (برای پرهیز از تردیدهای احتمالی در

ادامه مطلب »
بیمه‌ای به کارفرمایان
شرکت حسابداری
مدیریت سود چیست؟

مدیریت سود چیست؟   در کسب و کار برای حفظ عملیات، ارائه خدمات بهتر، و ارائه محصولات جدید، آن نیاز به سود می باشد. در هر کسب و کار، سود همیشه با زیان های خاص همراه است. مهم

ادامه مطلب »

مقاله های مرتبط

اهمیت مشاور مالیاتی آرمان پرداز خبره

اهمیت مشاور مالیاتی

اهمیت مشاور مالیاتی در این نوشته میخواهیم به اختصار در خصوص اهمیت مشاور مالیاتی به قلم کارشناس آرمان پرداز خبره بپردازیم. کسب و کار و

ادامه مطلب »
درخواست خود را بنویسید ...
ما را در نقشه بیابید ...